مدیریت دانش یک مدل کسب وکار نظام یافته داخلی است که به تازگی در حیطه علوم و سازمانها پدیدار شده و یک طیف وسیع علمی را با تمام منظرهای آن مورد رسیدگی قرار میدهد. این طیف وسیع می تواند، تولید دانش تدوین علمی و مشارکت علمی را شامل شده و نهایتا به ارتقای فراگیری و نوآوری منجر شود.

تعریف علمی مدیریت دانش

احاطه کردن ابزار فناوری با جریان عادی فعالیت های سازمانی در قسمتهایی که با یکدیگر هم پوشانی دارند. تمامی تئوریسین های معروف علم اقتصاد و کسب وکار در دنیای امروز، دانش تعریف شده را رمز نهایی و مزیت رقابتی برای شرکت های مدرن می دانند. بنابراین، هر روش یا مدلی که می تواند ارتقای دانش را در خود نگهداری کرده و سپس توزیع آن را شکل دهد، به عنوان رمز موفقیت شرکت های امروزی دنیا مطرح است.

عوامل متنوعی در جهت توزیع و ارتقا و جذابیت مدیریت دانش توسط یکی از دانشمندان به شرح زیر جمع آوری شده است:

• شتاب در گامهای ایجاد تغییرات
  
• ممانعت از خستگی و فرسایش کارکنان، خصوصا آنانی که سالها شاهد کوچک شدن و مهندسی مجدد سازمان هستند.
  
• ارتقای رویکردهای سازمانی خصوصا نگاه جهانی بر تجارت از طریق توزیع جغرافیایی اجتماعی
  
• افزایش سازمانهای شبکه ای در سراسر دنیا
  
• ارتقا در دانشی کردن ساخت کالا و ارائه خدمات
  

انقلاب در فناوری اطلاعات

مدیریت دانش را فرآیند ایجاد، تایید، ارائه، توزیع و کاربرد دانش می دانیم. این پنج عامل در حوزه مدیریت دانش برای یک سازمان زمینه آموزش، بازخورد، آموزش مجدد را فراهم می آورد که معمولا برای ایجاد، نگهداری و احیاء قابلیتهای سازمان مورد استفاده قرار میگیرد.

نقش ها و مهارتهای مدیریت دانش

با دانش دیگران می توانیم صاحب دانش شویم، ولی با عقل دیگران نمی توانیم عاقل شویم. میش دومونتان معتقد است که به منظور پاگرفتن مدیریت دانش سازمانها باید مجموعه ای از وظایف و مهارتها را در زمینه دریافت توزیع و استفاده از دانش ایجاد کنند. وظایف راهبردی و رهیافتی زیادی برای تحقق یافتن وجود دارد و این فرض که شرکت به راحتی می تواند فعالیتهای مدیریت دانش خود را در صدر بقیه رهیافتها قرار دهد فرضی غیرواقعی به نظر می رسد.

تنها انسانها ارزش افزوده هایی را می آفرینند که داده ها و اطلاعات را به دانش تبدیل می کند. موفق ترین سازمانها، آنهایی هستند که مدیریت دانش را به جزئی از کارکنان خود تبدیل می کند. موفق ترین سازمانها، آنهایی هستند که مدیریت دانش را به جزئی از کارکنان خود تبدیل کرده اند. البته معمولا "مدیریت داش" از طریق انجام وظیفه تمام وقت تعدادی از کارکنان ستادی دانشکار، می تواند به پدیده ای فراگیر تبدیل شود.

فناوری اطلاعات

فناوری اطلاعات بسیار از علم رایانه وسیع تر و مبهم تر است. فناوری اطلاعات معمولا به تولید و پردازش و نگهداری و توزیع اطلاعات در موسسه بزرگ اشاره دارد. دانش فناوری اطلاعات و رایانه با هم فرق می کنند، البته در موارد زیادی با هم اشتراک دارند. اگر علم رایانه را مشابه مهندسی مکانیک در نظر بگیریم، فناوری اطلاعات مشابه صنعت حمل و نقل است. در صنعت حمل و نقل، خودرو و راه آهن و هواپیما و کشتی داریم. همه اینها را مهندسان مکانیک طرح می کنند. در عین حال در صنعت حمل و نقل مسائل مربوط به مدیریت ناوگان و مدیریت ترافیک و تعیین استراتزی حمل و نقل در سطح شرکت و شهر و کشور مطرح است که ربط مستقیمی به مهندسی مکانیک ندارد اما بی شک فناوری اطلاعات و ارتباطات مهمترین مقوله در این ضمینه است.